Ik moet heel eerlijk bekennen: ik zit hier gesloopt. We zitten nu midden in de week, en dat is altijd zo'n punt dat de moeheid er even inhakt. En dat is een goed teken hoor! Deze groep is gewoon zo enthousiast met de spellen, dat wij als leiding de adrenaline ook door ons lijf voelen gieren en ons vol in het spel storten. Het geeft zo veel voldoening om te zien hoe de kids genieten van de spellen die we bedacht hebben, en hoe ze echt al hun energie en fanatisme in de strijd gooien. 

Nou hadden we vandaag ook wel echt een topper op het programma staan hoor. Na een (verjaardags)ontbijtje waarbij we keihard gezongen hebben voor de Jarige Jet, mochten de tieners allemaal dichte schoenen aantrekken. We gingen namelijk weer het bos in! Dit spel was misschien wel het ingewikkeldste spel tot nu toe, genaamd Levend Kolonisten van Catan. Als u het bordspel kent, dan snapt u waarschijnlijk wel wat ik bedoel. Er mochten voor deze keer eens zelf groepjes gevormd worden, wat bij iedereen goed in de smaak viel. Binnen het team had je veel verschillende talenten nodig: de een rekende uit welke grondstoffen nog nodig waren, de ander rende keihard weg voor Ruben de Rover en de derde bedacht met zijn tactiek de juiste strategie om te winnen. Het was een strijd van jawelste, met uiteindelijk een nipte winnaar. 

Bij de lunch verraste de keuken ons met een broodje kroket, wat door de groep onder luid gejuich ontvangen werd. Sowieso heeft de keuken vandaag veel punten gewonnen: als diner stond er vanavond namelijk een BBQ op de planning! De hele dag stonden ze vlees te marineren, fruitspiesjes in elkaar te zetten en salades te snijden. Met hulp van Ewoud kregen ze het voor elkaar om het hele kampterrein overheerlijk te laten ruiken, waardoor tijdens de groepjestijd het water bij de meesten al in de mond liep. Gelukkig lukte het nog wel om ook serieuze gesprekken te voeren; over trouw zijn vandaag. We gingen weer verder met het verhaal van Jozef en konden genieten van een vlogje van (wederom uit de keuken) onze eigen Anita. Mooie, open gesprekken werden weer gevoerd, waarbij we veel van elkaar hebben kunnen leren. 

Ook de eerste post is vandaag aangekomen: veel kids kregen een kaartje van het thuisfront, en er is zelfs al gezongen! Onze regel is namelijk: bij 3 brieven op één moet er een liedje gezongen worden. Aangezien niemand van de tieners daar alleen wil komen te staan, helpen ze het lot een handje door zelf maar (liefdes)brieven tussen de leiding te versturen. Zo staat er in ieder geval niemand alleen voor de groep!