Kwart voor 1 's nachts en de leiding start met evalueren. Dat kan maar één ding betekenen: het nachtspel stond vandaag op de planning! Dus met een goed gevulde maag dankzij het nachtelijke broodje kroket van de keuken, een veel te schorre stem na het geschrokken zijn van veel jochies die het leuk vinden je te laten schrikken en ongelofelijk enthousiaste tieners na een potje lasergamen in het bos, richt ik mij weer tot jullie; het geliefde thuisfront. Als eerste: wat onwijs leuk dat zo velen van jullie gehoor hebben gegeven aan mijn oproep en post gestuurd hebben naar de tieners. Het was de eerste postdag, en we hadden toch al zo'n zeven zingende kids omdat ze 3 kaarten ontvingen! Mocht u ook nog mee willen delen in de pret: stuur uw kind een kaartje naar Weversteeg 12 (of 3, want dan moeten ze zingen!). 

Maar laten we aan het begin van vandaag beginnen: er stond vanmorgen een spannend spel op het programma; onze eigen versie van Wie is de Mol. Voordat het begon wisten 5 deelnemers al dat we dit gingen spelen, omdat zij door de leiding apart genomen waren en uitverkoren waren de Mol-taak op zich te nemen. Bloedje fanatiek gingen ze allemaal de strijd aan: bondjes werden gesloten, er werden tactisch penningmeesters gekozen, en vooral onwijs veel gewantrouwd. Gewone kandidaten maakten zichzelf verdacht, mollen maakten anderen verdacht. Geld werd weggegooid, spellen werden expres verloren. Ik durf te beweren dat er in deze 2 uur meer gebeurde dan normaal in een heel seizoen bij elkaar!

Na de lunch stond er een succesformule van vorig jaar klaar: Levend Catan. Dit beviel zo goed, dat we het besloten te recyclen. Straten werden aangelegd, dorpen werden verbouwd tot steden, en een enkeling bezat zelfs een kerk of kathedraal. Zeker toen een paar deelnemers de leiding mocht helpen met tikken, werd er goed wat afgerend. Daarom werd het hoog tijd voor het dagelijkse douchemomentje, waar bij de meiden in ieder geval weer goed hard meegeblerd werd met K3, Kinderen voor Kinderen en Mamma Mia.

Vervolgens gingen we weer in groepjes uit elkaar om vandaag aandacht te besteden aan Samenwerken. We keken naar de vrienden die hun verlamde vriend door het dak bij Jezus brachten. Hoe zij onderling samenwerkten, maar ook hun volledige vertrouwen op Jezus durfden te stellen. Het mondde (in mijn groepje in ieder geval) uit tot mooie gesprekken over vertrouwen en vriendschappen. Hongerig na deze goede gesprekken stortten ze zich op, ik quote, "de beste kampmaaltijd die ik ooit gegeten heb". Helemaal in Mexicaanse stijl mocht iedereen zijn eigen wrap beleggen; van (vega) kip tot sla, en van pittige creme fraiche tot kaas. De keuken werd uitvoerig bedankt, door één groepje zelfs met eigen geschreven kaartjes. 

Na het eten hebben we nog een fanatieke variant van Jongens tegen de Meiden gespeeld. Er was goed nagedacht over de soorten, zodat elk groepje wel een keer kans maakte om te winnen. Er werd stoel gedanst, geworpen met kaarten in een watermeloen, zoek de verschillen gespeeld, etc. Ik blijf het fascinerend vinden hoe onwijs fanatiek deze groep is en hoe leuk ze meedoen. Dus groot compliment voor jullie leuke tieners! Twee nieuwe  toppertjes durfden vanavond samen te zingen voor de groep bij de sdagsluiting, wat me alleen nog maar trotser maakte. Ik ga nog even flink van ze genieten de komende dagen, de tijd gaat weer veel te snel!