Zondagavond 29 juli

Vanavond de eerste echte avondmaaltijd op het programma. De keuken was de hele middag al aan de slag, en vanaf een uurtje of vier vulde het gebouw zich met heerlijke geuren. Ook de meeste kinderen waren helemaal happy, het was namelijk macaroni! Toen we ook nog een heerlijk vruchtenyoghurtje kregen, was de maaltijd helemaal compleet. Na het eten de laatste corveetaak van de dag uitgevoerd, en kon iedereen zich daarna lekker buiten vermaken. Tafeltennissen, volleyballen, knutselen, badmintonnen, voetballen, haren vlechten of klapspelletjes: iedereen vermaakte zich prima.

Natuurlijk deden we na het eten ook weer een spel. We begonnen met levend vier-op-een-rij. Het was een heel ingenieus en ingewikkeld spel, maar de tieners hadden het snel door, en deden fanatiek hun best. De klassieker van vorig jaar kon natuurlijk ook niet ontbreken: de steen-papier-schaar marathon. Ook dit was een groot succes.

In plaats van een avondsluiting hadden we deze keer een praiseavond. De leidingband had weer een aantal liederen voorbereid, en de tieners zongen enthousiast mee. Merith heeft een verhaal verteld over de houten poppetjes die stippen en sterren kregen van de mensen om hun heen. Maar zodra ze naar hun Maker gingen, en luisterden naar wat Hij van hen vond in plaats van naar hun dorpsgenoten, vielen alle stippen en sterren af. De Maker had ze prachtig gemaakt, naar Zijn evenbeeld, en Hij was trots op elk persoon! De heilige herrie sloot goed aan op het verhaal: Crazy van Lost Frequencies. De lyrics ging als volgt: "You can call me whatever you want, call me crazy. You can call me whatever you want, cause that won't change me.". Het maakt niet uit wat mensen van je vinden en over je zeggen, je bent een prachtig kind van God.

We hebben ook weer naar een vlog van een leiding gekeken, deze keer het verhaal van Melanie. Het goede doel dit jaar is bekend gemaakt door Marit, omdat het erg persoonlijk voor haar is. We gaan sparen voor vluchtelingen die in Griekenland aangekomen zijn, en nu niks meer hebben. Marit is zelf een maand met een organisatie mee geweest om de mensen daar te kunnen helpen, dus het leek ons als leiding heel gaaf om dit project te steunen. Ze heeft een aantal foto's laten zien, van vluchtelingkinderen die ook ongeveer 11-13 jaar zijn, en al maanden in een kamp wonen. Zo werd het heel persoonlijk voor de tieners om hun leeftijdsgenoten daar te zien.

Toen de laatste gitaarklanken klonken, waren de kinderen helemaal tot rust gekomen, en konden ze lekker naar bed. Natuurlijk werd er nog flink gekeet, maar door de uitputtende dag vielen de meesten toch snel in slaap. Morgen weer een drukke dag voor de boeg!

Boven op de foto is groepje blauw te zien, met hun leiding Nathan en Marit.

30 jul 2018 - 08:42

Meer fotos

Bedankt voor uw steun als vriend! bidder! donateur! mama! papa! opa of oma!

We kunnen als Stichting Onvergetelijke Zomerkampen niet zonder de steun van een groeiend aantal vrienden van het kampwerk. Als kinderwerker, betrokkene vanuit een kerk, als ouder, opa of oma kunt u het kampwerk op een aantal manieren ondersteunen en bemoedigen!